Het hobbelige heksenpad.

Huh? Heks?

Ach, zo wordt het genoemd. En in de wandelgangen noem ik mezelf ook wel eens zo, en thuis noemen ze me ook soms heks …..

Maar heks?

Al een aantal jaar loop ik dit pad, onderzoekend, soms twijfelend bij een kruispunt, stukjes teruglopend, afslaand. Alles wat met deze levenswijze, want dat is het, te maken heeft vind ik super interessant. Ik verdiep me erin, probeer wat uit, wat me niet ligt laat ik links liggen, ik zie het als een levenslange opleiding in leven met alles om mij heen.

Volleerd ben ik echt niet, ik betwijfel zelfs of iemand dat ooit zou kunnen zeggen van zichzelf.

 

Wat ik nu toch eigenlijk doe?

Een leuk altaartje bijhouden, met daarop dingen die voor mij de natuur en gelijktijdig ook de elementen vertegenwoordigen. Verder heb ik ook een ouder altaar met moeders, vader, opa en oma´s. Ik lees alles wat ik onder krijg over alle vormen van hekserij, paganisme, wicca en alles er omheen, doe soms een online opleiding, wat oefenen met tarot, orakel en pendel. Ik brand kaarsen. Zo heel af en toe gooi ik er eens een spell (mooi woord, zoveel leuker dan het Nederlandse spreuk) tussendoor, en ik verdiep me urenlang in van alles over kruiden. Dat is toch wat me het meest trekt, kruiden, dat en met mensen praten, overleggen, aanhoren en helpen waar nodig.

Of me dit nu een heks maakt?

Nee, ik weet haast wel zeker van niet 🙂 En soms wil ik ook liever niet zo genoemd worden. Het heksenwereldje is niet zo lief en aardig als je in eerste instantie zou denken.

 

Ik ga in ieder geval zo af en toe dingen delen die me bezig houden, aanspreken, verbazen of opvallen. Zo kan ik dan in de loop der tijd zien of ik bijleer, een oude wijze aan het worden ben en misschien zelfs wel in een heks verander.

(plaatje is weer van google)